Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι,
Παρακαλείστε να διατυπώσετε ελεύθερα - κατ’ άρθρο - τις παρατηρήσεις σας για οποιαδήποτε τροποποίηση των σχετικών διατάξεων κρίνετε σκόπιμη και να προτείνετε - στην αρχική σελίδα της διαβούλευσης - τη θέσπιση νέων ρυθμίσεων ή θεσμών, που έχουν λ.χ. εφαρμοστεί με επιτυχία σε αλλοδαπές έννομες τάξεις ή μπορούν εν γένει να συμβάλουν στη βελτίωση της απονομής της Δικαιοσύνης και στην αποτελεσματικότερη προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών.
Όλες οι απόψεις θα μελετηθούν από Ειδική Επιστημονική Επιτροπή του Συλλόγου μας, ενώ, σε κάθε περίπτωση, θα επισυναφθούν αυτούσιες στις συμπερασματικές παρατηρήσεις – προτάσεις που θα υποβάλει η Επιτροπή στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ Δ. ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ
Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι,
Παρακαλείστε να διατυπώσετε ελεύθερα - κατ’ άρθρο - τις παρατηρήσεις σας για οποιαδήποτε τροποποίηση των σχετικών διατάξεων κρίνετε σκόπιμη και να προτείνετε - στην αρχική σελίδα της διαβούλευσης - τη θέσπιση νέων ρυθμίσεων ή θεσμών, που έχουν λ.χ. εφαρμοστεί με επιτυχία σε αλλοδαπές έννομες τάξεις ή μπορούν εν γένει να συμβάλουν στη βελτίωση της απονομής της Δικαιοσύνης και στην αποτελεσματικότερη προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών.
Όλες οι απόψεις θα μελετηθούν από Ειδική Επιστημονική Επιτροπή του Συλλόγου μας, ενώ, σε κάθε περίπτωση, θα επισυναφθούν αυτούσιες στις συμπερασματικές παρατηρήσεις – προτάσεις που θα υποβάλει η Επιτροπή στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ Δ. ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ
Σχόλια
κατάθεση προτάσεων-ασφαλιστικά -ενορκες βεβαιώσεις
Η διαδικασία και προθεσμία κατάθεσης των προτάσεων και της προσθήκης αντίκρουσης να είναι σε όλες τις διαδικασίες η ίδια . Γιατί να διαφοροποιείται -θα πρέπει να καταργηθεί το 20ημερο παρακατάθεσης των προτάσεων καθώς παρουσιάζει στην πράξη μεγάλη δυσκολία και πολλές φορές χάνονται προθεσμίες. Ας είναι επί της έδρας. Ας είναι την προηγουμένη. Επίσης στα ασφαλιστικά μέτρα όταν συναινούν οι διάδικοι πχ. στην επιμέλεια , στην επικοινωνία, στο ποσό της διατροφής κλπ να μην χρειάζεται μετά να ασκηθεί η τακτική αγωγή εντός 30ημερών (όπως ήταν παλιά) είναι ανευ αντικειμένου έξοδα. Έπίσης στα ασφαλιστικά να δίδεται απευθείας η ημερομηνία δικασίμου για την συζήτηση της αίτησης μαζί με την ημερομηνία για την συζήτηση της προσωρινής διαταγής για να μην υπάρχουν δύο επιδόσεις. Μεγάλα προβλήματα έχει επίσης προκαλέσει η μη δυνατότητα διατήρησης της προσωρινής διαταγής σε περίπτωση αναβολής εκ του νόμου νομίζω η διάταξη έγινε κυριολεκτικά στο πόδι. Επίσης νομίζω θα πρέπει να τεθεί μια ενιαία προθεσμία για την κλήση του αντιδίκου κλπ και γενικά μια ενιαία διαδικασία για την λήψη ένορκων βεβαιώσεων σε όλες τις διαδικασίες.Δεν καταλαβαίνω γιατί να υπάρχει διαφοροποίηση.
Επιδόσεις στο Δημόσιο στους ΟΤΑ και στους φορείς του Δημοσίου
Όπως είναι γνωστό σε πολλές περιπτώσεις αντιδικιών με το Δημόσιο, με χαρακτηριστικό ίσως παράδειγμα την κατάσχεση στα χέρια του Δημοσίου ως τρίτου, απαιτείται μια σειρά από κοινοποιήσεις που και κοστογόνες είναι για τον πελάτη και επικίνδυνες για λάθη που αποκλείουν την ευδοκίμηση της υπόθεσης.
Θα πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να προβλεφθεί ΜΙΑ και μοναδική επίδοση για το σύνολο των υποθέσεων αυτών σε οποιαδήποτε δικαιοδοσία και σε οποιαδήποτε διαδικασία και να υπάγονται, για μεν το Δημόσιο στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, για δε τους ΟΤΑ και τους φορείς του δημοσίου στην έδρα αυτών.
Είναι απαράδεκτο να υποβάλλονται σε υπέρογκα έξοδα οι διάδικοι και κυριολεκτικά να ρισκάρουν την ευδοκίμηση της υπόθεσής τους για τυπικούς λόγους (άνευ μάλιστα ουσίας τις περισσότερες φορές) επειδή το Δημόσιο είναι -στην ουσία- ανοργάνωτο και απαιτεί από τους διαδίκους να κάνουν τη δική του δουλειά, δηλαδή να ενημερώνει ο διάδικος όλες τις επιμέρους υπηρεσίες που εμπλέκονται στην κάθε υπόθεση.
ΜΙΑ λοιπόν κοινοποίηση. Εξάλλου, είναι καιρός πια και το Δημόσιο να αντιμετωπίζεται ισότιμα με τους λοιπούς διαδίκους.
Σέργιος Μαναράκης
Δικηγόρος - Διαμεσολαβητής
Διαμεσολάβηση - Υποχρεωτικότητα ή μη αυτής
Η διαμεσολάβηση είναι μία μέθοδος εναλλακτικής επίλυσης της διαφοράς και όχι "αντίπαλο δέος" του φυσικού δικαστή. Βασική προϋπόθεση της επιτυχίας της είναι η επιθυμία των μερών για την μέσω αυτής επίλυσής της. Αν ένα από (ή και τα δύο) μέρη αρνηθούν τη διενέργειά της, το αποτέλεσμα θα είναι απλά αρνητικό. Το ίδιο θα συμβεί είτε η εν λόγω διαδικασία γίνει υποχρεωτική είτε όχι.
Εξάλλου, ο διαμεσολαβητής δεν είναι ούτε δικαστής, ούτε διαιτητής. Τα μέρη βρίσκουν τα ίδια τη λύση του προβλήματός τους. Ο διαμεσολαβητής είναι εκεί για να συνδράμει. Και όπως δείχνουν τα διεθνή δεδομένα, συνδράμει με ιδιαίτερη αποτελεσματικότητα.
Είναι λοιπόν μια διαδικασία που αξίζει να υπάρχει ως αυτό που είναι: εναλλακτική μέθοδος επίλυσης της διαφοράς.
Προσωπικά, θεωρώ ότι η υποχρεωτική διαμεσολάβηση ως μορφή προδικασίας ΔΕΝ είναι αντισυνταγματική, αφού δεν στερεί τα μέρη από τον φυσικό τους δικαστή, απλά εισάγει ένα προστάδιο. Ωστόσο, κατανοώ τις αντιδράσεις που κατά τη γνώμη μου οφείλονται κυρίως στην έλλειψη γνώσης του θεσμού της διαμεσολάβησης.
Πώς όμως θα προωθηθεί ο θεσμός; Πώς θα ενημερωθούν τα μέρη για τη διαδικασία; Πώς θα μπορούν πραγματικά να έχουν γνώση του τί ακριβώς είναι η διαμεσολάβηση και κατόπιν αυτής να αποφασίσουν;
Η γνώμη μου είναι ότι θα πρέπει να προβλέπεται η ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ των μερών εντός χρονικού διαστήματος 2-3 μηνών από την επίδοση της αγωγής της αγωγής είτε από διαπιστευμένο διαμεσολαβητή του νόμου 3898/10 είτε από κέντρο διαμεσολάβησης, επί ποινή απαραδέκτου της αγωγής.
Η ενημέρωση θα γίνεται δωρεάν και η συντέλεση αυτής θα πρέπει να πιστοποιείται από τον διαμεσολαβητή ή το κέντρο που τη διενήργησε ώστε να είναι σίγουρο ότι αυτή πράγματι διενεργήθηκε. Και τα μέρη να είναι ελεύθερα να αποφασίσουν αν θα γίνει ή όχι η διαμεσολάβηση.
Σέργιος Μαναράκης
Δικηγόρος - Διαμεσολαβητής
Ειδικές Διαδικασίες
Στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας περιλαμβάνονται πολλές διαφορετικές Ειδικές Διαδικασίας (μισθώσεις, εργατικά, αυτοκίνητα κλπ), συνολικά 8, πλέον της διαδικασίας έκδοσης διαταγής πληρωμής.
Καθώς ο λόγος για τον οποίο όλες αυτές οι υποθέσεις υπάγονται σε διαφορετική διαδικασία από την Τακτική, είναι ο ίδιος (απλοποιημένη διαδικασία εκδίκασης και περιορισμός των δικαστικών εξόδων για τις πλέον συνήθεις και λιγότερο περίπλοκες υποθέσεις), δεν δικαιλογείται η ύπαρξη διαφορετικών επιμέρους ρυθμίσεων για κάθε μία από αυτές. Για παράδειγμα, δεν εξηγείται γιατί ειδικά στις μισθωτικές διαφορές οι προθεσμίες άσκησης των ενδίκων μέσων είναι διαφορετικές (μικρότερες) από τις αντίστοιχες προθεσμίες για τις εργατικές υποθέσεις.
Θα μπορούσαμε, επομένως, να δημιουργήσουμε μια ενιαία ειδική διαδικασία, με κοινές ρυθμίσεις για όλες τις υποθέσεις που σήμερα υπάγονται στις 8 διαφορετικές ειδικές διαδικασίες. Με αυτόν τον τρόπο, μειώνεται ο φόρτος εργασίας των λειτουργών της δικαιοσύνης (καθώς θα ασχολούνται λιγότερο με τα τυπικά της υπόθεσης) και θα βελτιωθεί η ποιότητα της δικαιοσύνης (καθώς όλοι θα επικεντρωνόμαστε στην ουσία και όχι στον τύπο της υπόθεσης).
Πέραν τον ανωτέρω, θα πρέπει να προβληματιστούμε για το αν η ειδική διακασία θα πρέπει να εφαρμόζεται ανεξαρτήτως του ποσού της διαφοράς. Σήμερα, μια υπόθεση αναστροφής πώλησης ενός αυτοκινήτου αξίας 25.000 € εκδικάζεται με την τακτική διαδικασία, δηλαδή με αυστηρότερες δικονομικές απαιτήσεις, από ότι μια υπόθεση θανατηφόρου τροχαίου ατυχήματος με οικονομική απαίτηση 500.000 €, η οποία θα δικαστεί με την απλοποιημένη δικονομικά διαδικασία (π.χ. στο τομέα της απόδειξης) των αυτοκίνήτων!
Θα μπορούσε επομένως, να οριστεί ότι η ειδική διαδικασία θα ισχύει μόνο για υποθέσεις καθ' ύλιν αρμοδιότητας Ειρηνοδικείου και για τις μεγαλύτερης αξίας υποθέσεις, να ισχύει η Τακτική διαδικασία.
Οι παραπάνω προτάσεις, δεν είναι φυσικά, οι καλύτερες δυνατές. Τις καταθέτω όμως, ως αφορμή για προβληματισμό και περαιτέρω επεξεργασία. Σε κάθε περίπτωση, στόχος κάθε μεταρρύθμισης θα πρέπει να είναι η απλοποίηση των διαδικασιών και η καταπολέμηση της τυπολατρείας που τόσο καταδυναστεύουν την απονομή της Δικαιοσύνης.
Μετά τιμής,
Ανδρεας Ε. Λιανέρης
Δικηγόρος
Νέος θεσμός: ΦΑΚΕΛΟΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ
ΦΑΚΕΛΟΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ
(δημοσίευση διαθήκης, αποποίηση κληρονομίας, αποδοχή με ευεργέτημα, κληρονομητήριο κλ.)
Στο Δικαστήριο της Κληρονομίας τηρείται φάκελος κληρονομίας, στον οποίο κατατίθενται:
οι δημοσιευμένες διαθήκες του κληρονομουμένου,
το πρακτικό κηρύξεως διαθήκης ως κυρίας,
το πιστοποιητικό εγγυτέρων συγγενών
οι αποποιήσεις κληρονόμων και κληροδόχων,
οι αποδοχές με το ευεργέτημα της απογραφής,
όλες ανεξαίρετα οι αποφάσεις περί κληρονομητηρίου,
επίσημα αντίγραφα των αγωγών περί πάσης φύσεως κληρονομικού δικαιώματος επί της κληρονομίας του κληρονομουμένου, των επ΄αυτών δικαστικών αποφάσεων και των κατ΄αυτών ενδίκων μέσων,
οι αποφάσεις και τα πρακτικά σφράγισης και αποσφράγισης ακινήτου κληρονομίας και η πράξη απογραφής των κινητών πραγμάτων του
οι αιτήσεις και αποφάσεις διορισμού κηδεμόνα σχολάζουσας κληρονομίας,
Οι δηλώσεις αποδοχής καθηκόντων εκτελεστού διαθήκης, οι δηλώσεις παραίτησης αυτού, οι αιτήσεις και οι αποφάσεις διορισμού – αντικατάστασης εκτελεστή διαθήκης, η λογοδοσία του εκτελεστού διαθήκης καθώς και η δήλωση περάτωσης έργου εκτέλεσης διαθήκης (να γίνουν υποχρεωτικά εκ του νόμου).
Το αρμόδιο τμήμα ΦΑΚΕΛΩΝ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΩΝ καταχωρεί με ηλεκτρονική μορφή, σε «μερίδα», επ΄ονόματι του κληρονομουμένου (επώνυμο, όνομα, πατρώνυμο, αδτ, ΑΦΜ, ΑΜΚΑ, τόπος κατοικίας εν ζωή) τα έγγραφα και τα στοιχεία που κατατίθενται στον φάκελο (π.χ. α) ληξιαρχική πράξη θανάτου, του ληξιαρχείου ………, με αριθμό …………, β) αγωγή του …………………….. κατά του …………………………….., με αριθμό κατάθεσης ……….., στο τάδε δικαστήριο, γ) πρακτικό με αρ. ……………… περί δημοσιεύσεως διαθήκης, δ) με αρ… …………… απόφαση περί κληρονομουμένου, κλ).
Η εκτύπωση τη μερίδας αυτής, θα επέχει θέση πιστοποιητικού δημοσιεύσεως διαθήκης, αποποίησης κληρονομίας, αμφισβητήσεως κληρονομικού δικαιώματος, έκδοσης-ανάκλησης κληρονομητηρίου κλ.), δηλαδή ένα πιστοποιητικό για όλα τα σχετικά με την κληρονομία στοιχεία.
Επιβάλλεται όπως δημιουργηθεί ενιαίο αρχείο φακέλων κληρονομιών για όλη την Χώρα, με το κατάλληλο λογισμικό. Η χορήγηση (εκτύπωση) αντιγράφου της μερίδας του φακέλου κληρονομίας μπορεί να γίνεται από όλα τα Ειρηνοδικεία της χώρας. (Σημείωση: η καταχώρηση στοιχείων στην μερίδα θα γίνεται μόνο από το αρμόδιο Ειρηνοδικείο).
Για τα έγγραφα – δικόγραφα που κατατίθενται στο αρμόδιο για την τήρηση του φακέλου κληρονομίας Ειρηνοδικείο, η καταχώρηση θα γίνεται αυθημερόν και υπηρεσιακώς. Εξυπακούεται ότι οι αιτήσεις δημοσιεύσεως διαθήκης, αποποιήσεως κληρονομίας, οι δηλώσεις αποδοχής λειτουργήματος εκτελεστή διαθήκης, αποδοχής με ευεργέτημα απογραφής κλ. θα γίνονται στο ίδιο Τμήμα (γραφείο) του Ειρηνοδικείου).
Ο φάκελος κληρονομίας, μπορεί να ανοιχθεί και με πρωτοβουλία του Ελληνικού Δημοσίου, (με προσκόμιση ληξιαρχικής πράξης θανάτου, πιστοποιητικού εγγυτέρων συγγενών), προκειμένου να ερευνηθεί αν κληρονομία περιέρχεται στο Δημόσιο, ελλείψει διαθήκης και εξ αδιαθέτου κληρονόμων. Με την ευκαιρία αυτής της πτυχής του προτεινόμενου «θεσμού», πιστεύω ότι πρέπει ο νομοθέτης να προβεί στην κατάργηση της έκτακτης χρησικτησίας ως τρόπου αποκτήσεως κυριότητας και εν γένει εμπραγμάτων δικαιωμάτων επί ακινήτων καθώς και στην κατάργηση της ιδιόχειρης διαθήκης.
Η αίτηση εκδόσεως (ακυρώσεως, ανακλήσεως, τροποποιήσεως κλ) κληρονομητηρίου θα στηρίζεται στα έγγραφα που περιέχονται στον φάκελο κληρονομίας.
Δημοσίευση – κήρυξη κυρίας διαθήκης να γίνεται αυθημερόν (όπως στην πρότινος ισχύουσα πρώτη συζήτηση συναινετικού διαζυγίου στο Μον. Πρωτ. Αθηνών).
Ο προτεινόμενος νέος θεσμός, στηρίζεται στην διαχείριση κληρονομιών κατά το Κυπριακό Δίκαιο, προσαρμοσμένος στο ελληνικό νομικό σύστημα.
Πιστεύω ότι θα εξυπηρετήσει τόσο το ιδιωτικό όσο και το δημόσιο συμφέρον. Θα διευκολύνει την έκδοση του κληρονομητηρίου και θα συμβάλει στην ασφάλεια των συναλλαγών.
Με τιμή,
Χρ. Ρονίδης
Εκτός ακροατηρίου διαδικασία
Εφόσον η εκτός ακροατηρίου διαδικασία, βάσει των προτάσεων αυτών, θα διαρκεί 6 με 8 μήνες, μήπως θα έπρεπε να προβλεφθεί, επιπρόσθετα με την κοινοποίηση των δικογράφων, και μία αποδεικτική διαδικασία, όπως ισχύει για παράδειγμα στις Ηνωμένες Πολιτείες; Δηλαδή, να προβλεφθεί δικονομικά η υποχρέωση κοινοποίησης από τους διαδίκους των αποδεικτικών εγγράφων και μέσων στα οποία θα βασιστούν οι ισχυρισμοί τους κατά τη συζήτηση στο ακροατήριο, ώστε να μπορεί να εκτιμηθεί η βασιμότητά τους από τις δύο πλευρές (πράγμα που ενδεχομένως θα διευκολύνει και τη συμβιβαστική επίλυση της διαφοράς); Ή ακόμη καλύτερα, η δυνατότητα να ζητείται με έγγραφο η κοινοποίηση συγκεκριμένων πληροφοριών ή εγγράφων που βρίσκονται αποκλειστικά στην κατοχή του αντιδίκου, ώστε να μπορεί ο κάθε διάδικος (και ιδίως οι δικηγόροι τους) να εκτιμήσει την πιθανή έκβαση της δίκης και να διαπραγματευτεί ανάλογα τη συμβιβαστική επίλυση. Διαφορετικά, απλά θεωρώ ότι πάμε σε μία επιμήκυνση ακόμη περαιτέρω του χρόνου που θα απαιτείται για την οριστική επίλυση μίας διαφοράς (και δε βλέπω πώς αυτό εξυπηρετεί την ταχεία απονομή δικαιοσύνης).
Προαποδεικτική διαδικασία, όπως στις ΗΠΑ χωρίς ακρότητες
Η παρατήρηση της συναδέλφου Όλγας Καλλέργη είναι πολύ σωστή. Αναφέρω (από την πείρα μου σε συγκεκριμένη υπόθεση και όχι από μελέτη της νομοθεσίας) ότι στη Νορβηγία ο ενάγων μαζί με την αγωγή καταθέτει ταυτόχρονα και όλα τα αποδεικτικά του έγγραφα. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει και ο εναγόμενος προαποδεικτικά να καταθέτει κάθε σχετικό έγγραφο που βρίσκεται στην κατοχή του ακόμη κι ωφελεί τον αντίδικό του.
προαποδεικτική διαδικασία.
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σας. η πρ. διαδικασία πρέπει να είναι ουσιαστική , υποχρεωτική επί ποινή απαραδέκτου. όντως το αμερικανικό σύστημα είναι καταπληκτικό και πρέπει να ακολουθηθεί, και όλοι οφείλομε και εν τέλει μας συμφέρει να επιτύχει.
Α propos, ας εισαχθεί και ο αμερ/κοσ θεσμός τών δύο θητειών για όλα τα αιρετά της χώρας μας.
ευχαριστώ για τη φιλοξενία
ΛΕΝΑ ΠΟΛΙΤΑΚΗ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
ΑΘΗΝΑ
6942074450
ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
ΣΥΝΟΨΗ ΠΡΟΤΑΣΗΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΩΔΙΚΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
Η σύνοψη της πρότασης που ακολουθεί έχει σκοπό την επιτάχυνση της διαδικασίας απονομής της Πολιτικής Δικαιοσύνης, την ισονομία μεταξύ των διαδίκων, την εξάλειψη του αιφνιδιασμού του αντιδίκου, την εξάλειψη παρελκυστικών και στρεψόδικων συμπεριφορών από παράγοντες της δίκης, τον περιορισμό του κόστους της απονομής της και την δίκαιη και ανάλογη συμμετοχή των διαδίκων στο κόστος απονομής της δικαιοσύνης στο μέτρο που και μόνον η κατάθεση και κοινοποίηση αγωγής αποτελεί μέτρο πίεσης για την ικανοποίηση των ενδίκων απαιτήσεων του ενάγοντος.
Είναι αυτονόητο ότι η πρόταση περιγράφει την ιδέα και τις αρχές και απαιτεί περαιτέρω επεξεργασία σε επίπεδο ειδικής προς τούτο επιτροπής ώστε να προσαρμοσθούν στην λογική της πρότασης οι σχετικές διατάξεις του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας.
Η πρόταση στηρίζεται στα συμπεράσματα της 38χρονης και πλέον άσκησης της δικηγορίας από τον προτείνοντα και την διαπίστωση ότι η ισχύουσα Πολιτική Δικονομία δυστυχώς «εξυπηρετεί» τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις των διαδίκων που συνήθως έχουν με το μέρος τους το άδικο επί της ουσίας, «ταλαιπωρεί» τον έντιμο και καλόπιστο διάδικο και επιβαρύνει το Δημόσιο με δαπάνες που στις χώρες της Ευρώπης και του δυτικού κόσμου γενικά βαρύνουν τους διαδίκους.
Ο προτείνων θεωρεί ότι η καθυστέρηση, σε βαθμό αρνησιδικίας, της απονομής της πολιτικής δικαιοσύνης οφείλεται βασικά σε δύο παράγοντες: α) η προσφυγή στην δικαιοσύνη και κυρίως η αντίκρουση των απαιτήσεων του ενάγοντα κοστίζει ελάχιστα στον κακόπιστο και στρεψόδικο εναγόμενο, αφού η πλειονότητα των προσδιοριζόμενων αγωγών δεν συζητείται καν ενώ έχει ήδη απασχολήσει τα όργανα της Δικαιοσύνης χωρίς τη παραμικρή συμμετοχή του ενάγοντα στο αναλογούν κόστος πέραν από τα μεγαρόσημα, αξίας σήμερα 3 Ευρώ, που επικολλούνται στα δικόγραφα και β) στην πράξη η κατάθεση της αγωγής, ως διαδικαστική πράξη σύμφωνα με το άρθρο 215 του ΚΠολΔικ, ταυτίζεται με την διαδικαστική πράξη προσδιορισμού της δικασίμου.
Απλή ανάγνωση των άρθρων 215 έως 220 του Β’ Κεφαλαίου του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας υπό το τίτλο «Άσκηση της αγωγής» και χωρίς την ανάγκη της προσφυγής στην ερμηνεία τους, οδηγεί στο συμπέρασμα που δέχεται η κρατούσα στην Θεωρεία και Νομολογία άποψη ότι για την νόμιμη άσκηση της αγωγής και των συνεπειών της που καθορίζονται στο Γ’ Κεφάλαιο (άρθρα 221 έως και 225) δεν είναι απαραίτητη η διαδικαστική πράξη ορισμού δικασίμου. Σε κάθε περίπτωση η τυχόν αντίθετη επιστημονική άποψη ικανοποιείται με ειδική νομοθετική ρύθμιση.
Συνεπώς ο πυρήνας της ουσίας της πρότασης είναι η αποφυγή της ταύτισης των δύο πιο πάνω διακριτών διαδικαστικών πράξεων, κατάθεση της αγωγής και προσδιορισμός δικασίμου, ώστε να αποφεύγεται η επιβάρυνση των πινακίων με αγωγές, η πλειονότητα των οποίων είτε δεν θα συζητηθεί ποτέ είτε οι διάδικοι θα συμβιβαστούν είτε όταν θα εκδοθεί κάποτε η απόφαση δεν θα έχει νόημα αφού δεν θα υπάρχει αντικείμενο εκτέλεσης.
ΑΡΧΕΣ
1) Η πρόταση αφορά αποκλειστικά την Τακτική Διαδικασία, η οποία και πάσχει με αποτέλεσμα να παρασύρει και τις λοιπές διαδικασίες και σημειακά την διαδικασία της Εκουσίας Διαδικασίας. Ειδικές ρυθμίσεις είναι δυνατόν να προβλεφθούν για τις οικογενειακές διαφορές στο μέτρο που το απαιτεί η ιδιαιτερότητα των διαφορών και η ανάγκη προστασίας της οικογένειας και των ανήλικων τέκνων.
2) Η πρόταση αφορά αποκλειστικά και μόνον τις ασκούμενες αγωγές και ανταγωγές καθώς και τις παρεμβάσεις τρίτων.
3) Η πρόταση σε όλα τα στάδια της εδράζεται στην αποκλειστικά και μόνον μέσω Δικηγόρων προσφυγή των διαδίκων στην Δικαιοσύνη, με παράλληλη αναβάθμιση του ρόλου των Δικηγόρων από παράγοντες της δίκης σε συνδιαμορφωτές του αποτελέσματος. Για την άρση κάθε αμφιβολίας, στο πλαίσιο της προτεινόμενης ρύθμισης, διαδικαστική πράξη η οποία θα χωρεί χωρίς την μεσολάβηση και υπογραφή Δικηγόρου θα είναι αυτοδίκαια άκυρη.
4) Ο ρόλος του Δικαστηρίου παραμένει ως το αποκλειστικό μέσο ελέγχου της ομαλής εξέλιξης της προτεινόμενης διαδικασίας και την, σε περίπτωση μη επίτευξης συμβιβαστικής επίλυσης της διαφοράς, οριστική και σε πρώτο βαθμό επίλυσή της.
ΣΥΝΟΨΗ ΠΡΟΤΑΣΗΣ
1)Καταργείται για την Τακτική Διαδικασία το Μονομελές Πρωτοδικείο. Παραμένει για όλες τις λοιπές διαδικασίες. Όλες οι αγωγές και ανταγωγές, ανεξαρτήτως ποσού, θα εισάγονται στο Πολυμελές Πρωτοδικείο ως καθ΄ ύλην αρμόδιο με αναβάθμιση του ρόλου του Εισηγητή Δικαστή. Ο Πρόεδρος του Τμήματος ορίζει για κάθε κατατιθέμενη αγωγή Εισηγητή Δικαστή στον οποίο η Γραμματεία του Δικαστηρίου θα κοινοποιεί, μόνον όταν τούτο απαιτηθεί είτε από τον ίδιο είτε από τους διαδίκους, αντίγραφα των δικογράφων της δίκης καθώς και των κοινοποιούμενων μεταξύ των διαδίκων εγγράφων αποδεικτικών στοιχείων. Η κοινοποίηση δικογράφων στον Εισηγητή μπορεί να είναι και ηλεκτρονική.
2)Το δικόγραφο της αγωγής, υπογραφόμενο από Δικηγόρο, κατατίθεται στην Γραμματεία του αρμοδίου κατά τόπο Πολυμελούς Πρωτοδικείου, σύμφωνα με τα οριζόμενα του Κώδικα, χωρίς όμως να ορισθεί δικάσιμος. Η πληρεξουσιότητα του υπογράφοντος το δικόγραφο της αγωγής Δικηγόρου τεκμαίρεται για όλα τα στάδια της δίκης μέχρι να αμφισβητηθεί από τον αντίδικο. Όρος για την κατάθεση της αγωγής και τις προβλεπόμενες νόμιμες συνέπειες από την άσκησή της καθώς και το παραδεκτό της προόδου της προτεινόμενης διαδικασίας, είναι η εκ μέρους του ενάγοντος προκαταβολή ποσοστού του αναλογούντος δικαστικού ενσήμου, εφόσον το αίτημα της αγωγής αφορά καταψήφιση χρηματικού ποσού. Σκοπός της προκαταβολής ποσοστού του δικαστικού ενσήμου είναι να αποτραπεί η κατάθεση εκβιαστικών αγωγών με μοναδικό έσοδο για το κράτος το ποσό των 3 Ευρώ μεγαρόσημου που επικολλάται στα δικόγραφα και για τις παραστάσεις των δικηγόρων στις αναβολές και συζητήσεις των υποθέσεων.
3) Αντίγραφο της αγωγής καθώς και αντίγραφα των εγγράφων τα οποία στοιχειοθετούν και αποδεικνύουν την αγώγιμη απαίτηση κοινοποιούνται με Δικαστικό Επιμελητή στον εναγόμενο. Τα έγγραφα είτε περιλαμβάνονται στο σώμα του δικογράφου της αγωγής είτε αποτελούν Παραρτήματα αυτής.
4) Εντός δύο(2) μηνών από την κοινοποίηση της αγωγής, προκειμένου για αγωγές με αίτημα μέχρι 100.000 Ευρώ και τριών (3) μηνών με αίτημα από 100.001 και άνω, ο εναγόμενος δικαιούται, με δικόγραφο Προτάσεων, κατατιθέμενο στην Γραμματεία του Δικαστηρίου και κοινοποιούμενο στον ενάγοντα, να αντικρούσει την αγωγή σε όλα τα επίπεδα αυτής ήτοι του παραδεκτού, του νομίμου και του βασίμου και να προβάλει όλες τις ενστάσεις του, δικονομικές και ουσιαστικές. Οι προθεσμίες παρατείνονται κατά ένα τουλάχιστον μήνα εάν ο εναγόμενος είναι κάτοικος εξωτερικού. Μαζί με το αντίγραφο των Προτάσεών του ο εναγόμενος κοινοποιεί και αντίγραφα όλων των εγγράφων που αποδεικνύουν τους ισχυρισμούς του. Εφ΄όσον στο δικόγραφο των Προτάσεων του εναγόμενου ενσωματώνεται και Ανταγωγή με την κατάθεση του δικογράφου ο εναγόμενος προκαταβάλει ποσοστό του αναλογούντος δικαστικού ενσήμου. Ο εναγόμενος δικαιούται με δικόγραφο απευθυνόμενο στο Εισηγητή Δικαστή 25 τουλάχιστον ημέρες πριν την λήξη της προθεσμίας των 2 ή 3 μηνών αντίστοιχα, να ζητήσει άπαξ μόνον την για 20 ημέρες παράταση της προθεσμίας καταθέσεως και κοινοποιήσεως των Προτάσεών του, χωρίς να απαιτείται η κλήτευση του ενάγοντα. Επί του αιτήματος αποφασίζει με Πράξη του ο Εισηγητής Δικαστής. Εφ’ όσον ο εναγόμενος επιθυμεί να προσεπικαλέσει στην δίκη τρίτον οφείλει να ασκήσει το δικαίωμά του εντός προθεσμίας ενός(1) μηνός από την κοινοποίηση της αγωγής, παρατεινομένης κατά τον χρόνο αυτό της προθεσμίας για την κατάθεση του δικογράφου των Προτάσεων ή/και της Ανταγωγής.
5) Εντός μηνός από την κοινοποίηση των Προτάσεων του εναγομένου είτε στον ίδιο τον ενάγοντα είτε στον υπογράφοντα την αγωγή δικηγόρο του, ο ενάγων με Δικόγραφο κατατιθέμενο στην Γραμματεία του Δικαστηρίου και κοινοποιούμενο στον εναγόμενο και τους τυχόν παρεμβαίνοντες είτε στους υπογράφοντες τα σχετικά δικόγραφα των Προτάσεων/Παρέμβασης Δικηγόρους δικαιούται να αντικρούσει τους ισχυρισμούς ή/και την ανταγωγή του εναγομένου και την τυχόν ασκηθείσα παρέμβαση. Στο στάδιο αυτό οι υπογράφοντες την αγωγή, τις Προτάσεις με ή χωρίς Ανταγωγή και τις Παρεμβάσεις Δικηγόροι δεν δικαιούνται να προτείνουν στον επιδίδοντα Δικαστικό Επιμελητή ανάκληση της εντολής τους και να αρνηθούν την κοινοποίηση. Η τυχόν ανάκληση της εντολής εκ μέρους των διαδίκων προς τους Δικηγόρους τους γνωστοποιείται με δικόγραφο που κατατίθεται στη γραμματεία του Δικαστηρίου και επιδίδεται στον αντίδικο.
6) Ο εναγόμενος εντός 15 ημερών από την κοινοποίηση του Δικογράφου της Αντίκρουσης του ενάγοντα δικαιούται κατά τον ίδιο άνω τρόπο να απαντήσει. Στο σημείο αυτό περατούται η εκτός ακροατηρίου διαδικασία και η υπόθεση θεωρείται ώριμη για συζήτηση.
7)Καθ΄ όλη την διάρκεια της διαδικασίας ο Εισηγητής Δικαστής επιλύει με Πράξη του διαφορές που προκύπτουν και αφορούν την διαδικασία και σε περίπτωση που κρίνει ότι το ζήτημα είναι σοβαρό ή γενικότερου ενδιαφέροντος, όπως π.χ. η ανάγκη συνεκδίκασης πλειόνων αγωγών μεταξύ των αυτών διαδίκων, δικαιούται να φέρει το θέμα ενώπιον του Τμήματος το οποίο αποφασίζει. Οι πράξεις του Εισηγητή και του Τμήματος εκκαλούνται μόνον μαζί με την απόφαση του Δικαστηρίου που επιλύει οριστικά την διαφορά.
7)Εάν μέχρι το στάδιο αυτό, το οποίο δεν υπερβαίνει τους 6-8 μήνες από την άσκηση της αγωγής, οι διάδικοι δεν καταλήξουν σε συμβιβαστική επίλυση της διαφοράς τους, ο επιμελέστερος αυτών δικαιούται με Κλήση του να ζητήσει από τον Εισηγητή Δικαστή τον ορισμό δικασίμου για την συζήτηση της υποθέσεως. Η δικάσιμος δεν μπορεί ν’ απέχει λιγότερο από 2 μήνες από την υποβολή της αιτήσεως. Ο Εισηγητής ορίζει την δικάσιμο για την συζήτηση και μόνον εφ΄όσον κρίνει ότι συντρέχει λόγος με Πράξη του παρά πόδας της πράξης ορισμού δικασίμου, επιβάλει στους διαδίκους την εξέταση μαρτύρων ενώπιον του Δικαστηρίου για την περαιτέρω διευκρίνιση των ισχυρισμών τους.
8) Κατά την συζήτηση της υπόθεσης στο Δικαστήριο οι διάδικοι δεν δικαιούνται να προβάλλουν ισχυρισμούς και ενστάσεις που κατά το στάδιο της προδικασίας δεν είχαν προβληθεί με εξαίρεση οψιγενή γεγονότα τα οποία κατά τη κρίση του Δικαστηρίου θα πρέπει να ληφθούν υπόψη. Το Δικαστήριο κρίνει μόνον τους ισχυρισμούς και τις ενστάσεις που οι διάδικοι προέβαλλαν με τα κατατεθέντα και κοινοποιηθέντα δικόγραφα καθώς και τις αυτεπαγγέλτως λαμβανόμενες υπόψη ενστάσεις.
9) Όλες οι άνω προθεσμίες παρατείνονται ανάλογα εφ΄όσον ασκηθεί παρέμβαση από τρίτο. Για τις ασκηθείσες παρεμβάσεις ισχύουν τα όσα προτείνονται για τις αγωγές και τις ανταγωγές.
Γιώργος Α. Κριμίζης
Δικηγόρος Αθηνών
ΠΡΟΔΙΚΑΣΙΑ
ΚΑΘ`ΟΛΑ ΣΕΒΑΣΤΗ Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΜΠΕΙΡΟΤΑΤΟΥ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥ, ΠΑΡΑ ΤΑΥΤΑ ΣΗΜΕΙΩΝΩ ΤΑ ΕΞΗΣ:
1.ΑΛΛΙΜΟΝΟ ΕΑΝ ΕΜΕΙΣ, ΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΙ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΥΣΝΗΣ ΑΓΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΑΠΟΨΕΙΣ, ΟΠΩΣ ΟΤΙ ΚΑΤΑ ΚΑΝΟΝΑ ΟΙ ΑΓΩΓΕΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΒΙΑΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΗΘΩΣ ΕΥΝΟΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ Ο ΚΑΚΟΠΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΣΤΕΨΟΔΙΚΟΣ ΔΙΑΔΙΚΟΣ.ΚΑΙ ΑΛΛΙΜΟΝΟ ΕΑΝ ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗ ΤΗΣ ΗΔΗ ΠΑΝΑΚΡΙΒΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ ΣΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΜΕ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ "ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΑ ΤΙΜΩΡΗΤΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ" ΧΡΗΜΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΜΟΙΡΟΥ ΠΟΛΙΤΗ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΦΥΓΕΙ ΣΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ(ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΚΟΠΙΣΤΟΣ Η ΣΤΡΕΨΟΔΙΚΟΣ).
ΔΕΝ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΟΤΙ Η ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΕΠΙΦΕΡΕΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΕΣΟΔΟ "ΜΟΝΟ 3 ΕΥΡΩ ΜΕΓΑΡΟΣΗΜΟ" (ΟΠΕΡ ΚΑΙ ΑΝΑΚΡΙΒΕΣ ΟΥΤΩΣ Η ΑΛΛΩΣ).ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 20 ΠΑΡ.1 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ?ΟΡΙΖΕΤΑΙ ΚΑΠΟΥ ΟΤΙ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ Η ΠΑΡΟΧΗ ΑΥΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΙΣΠΡΑΚΤΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΠΡΟΣΒΑΣΙΜΟ ΑΓΑΘΟ?
ΜΗΠΩΣ ΞΕΧΝΑΜΕ ΟΤΙ Ο ΠΟΛΙΤΗΣ ΠΛΗΡΩΝΕΙ :
1.ΑΥΞΗΜΕΝΑ ΚΑΤΑ 600% ΜΕΓΑΡΟΣΗΜΑ ΕΔΩ ΚΑΙ 2 ΧΡΟΝΙΑ?ΠΟΙΟΝ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΝΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΑΥΞΗΣΕΙΣ?
2.ΑΥΞΗΜΕΝΟ ΚΑΤΑ 3 τοις χιλιοις δικαστικό ένσημο;
3.Πρόσθετα παράβολα ενδίκων μέσων, διόλου ευκαταφρόνητα.
4.Αυξημένα παράβολα σε όλες τις ποινικές διαδικασίες.
κλπ κλπ
όλα αυτά δεν αποτελούν έσοδα του κράτους από την λειτουργία της δικαιοσύνης;
Πως λοιπόν μπορεί κάποιος - ων μάχιμος δικηγόρος και γνωρίζων τι πραγματικά συμβαίνει στην ασθμαίνουσα δικαιοσύνη - να συνδέει την άσκηση αγωγής με περαιτέρω χρηματικές επιβαρύνσεις του κατά κανόνα εξαθλιωμένου και καλόπιστου (και όχι κακόπιστου) πολίτη;
Κατ`εμέ , απόψεις περί συνεχών αυξήσεων και συνεχών χρηματικών επιβαρύνσεων απαξιώνουν τον ίδιο τον θεσμό της δικαιοσύνης και τους δικηγόρους, ανοίγοντας δρόμο σε αντιλήψεις "μνημονιακές".
Τα πράγματα είναι απλούστερα κατ`εμέ, αλλά δυστυχώς οι κρατούντες αποφεύγουν να το θίγουν.
Η πολύπαθη πολιτική δικονομία μας , πολλάκις τροποποιθείσα, άλλοτε επιτυχώς και άλλοτε όχι, έχει κατά βάση σήμερα ορθή κατεύθυνση και η σημερινή βραδύτητα απονομής δικαιοσύνης δεν εξαρτάται από την εκ νέου τροποποίηση της δικονομίας, αλλά από τους εξής δύο παράγοντες :
α.)ΠΛΗΡΩΣΗ ΟΡΓΑΝΙΚΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΚΑΙ ΑΥΞΗΣΗ ΑΥΤΩΝ , ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΣΤΩΝ.
β.)ΑΥΞΗΣΗ ΚΤΙΡΙΑΚΩΝ ΥΠΟΔΟΜΩΝ ΚΑΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΑΙΘΟΥΣΩΝ.
Απλή η λύση αλλά μη επιθυμητή δυστυχώς.
Οπότε μην κατηγορούμε τον πολίτη (ως δήθεν κακόπιστο ενάγοντα) και την πολιτική δικονομία, ούτε να πλειοδοτούμε σε απόψεις, που κατατείνουν (μέσω συνεχών χρηματικών επιβαρύνσεων) σε κατάργηση και όχι επιτάχυνση της δικαιοσύνης.Και αν είχα να επιλέξω αποκελσιτικώς και μόνο μεταξύ καταργήσεως και βραδύτητας , ναι σίγουρα θα προτιμούσα την βραδύτητα συνάδελφοι.
Κατά τα άλλα με βρίσκει σύμφωνο κατ`αρχήν η θέσπιση υποχρεώσεως συγκοινοποίησης με την αγωγή αποδεικτικών εγγράφων, με την προυπόθεση όμως ότι :
α.)Αυτά αναφέρονται στην αγωγή και στο ιστορικό αυτής (όπως η ορισμένη επίκληση με τις προτάσεις)
β.)Θα οριστεί ποινή απαραδέκτου μελλοντικής επικλήσεως για τον ενάγοντα, εκτός αν συντρέχουν και αποδεικνύονται οι προϋποθέσεις οψιγένειας κτλ κατ`.αρθρο 269 κ.πολ.δικ.
Αυτό θα βοηθήσει σίγουρα στην στάθμιση της βασιμότητος από τον εναγόμενο και στην τυχόν συμβιβαστική επίλυση.Χρειάζεται όμως ιδιαίτερη προσοχή, διότι μία τέτοια ρύθμιση συνεπιφέρει πλείστες όσες συνρυθμιστέες δικονομικές συνέπειες.Όπως π.χ. το δικαίωμα αμφισβητήσεως της γνησιότητος (πλαστότητα) των συγκοινοποιούμένων εγγράφων από τον προς ον η επίδοση διάδικο.Πως θα ασκείται αυτό και σε ποιό στάδιο; Ίσως θα πρέπει να επανέλθουμε ενδελεχέστερα απ`αυτού.
ΠΡΟΔΙΚΑΣΙΑ
ΚΑΘ`ΟΛΑ ΣΕΒΑΣΤΗ Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΜΠΕΙΡΟΤΑΤΟΥ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥ, ΠΑΡΑ ΤΑΥΤΑ ΣΗΜΕΙΩΝΩ ΤΑ ΕΞΗΣ:
1.ΑΛΛΙΜΟΝΟ ΕΑΝ ΕΜΕΙΣ, ΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΙ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΥΣΝΗΣ ΑΓΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΑΠΟΨΕΙΣ, ΟΠΩΣ ΟΤΙ ΚΑΤΑ ΚΑΝΟΝΑ ΟΙ ΑΓΩΓΕΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΒΙΑΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΗΘΩΣ ΕΥΝΟΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ Ο ΚΑΚΟΠΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΣΤΕΨΟΔΙΚΟΣ ΔΙΑΔΙΚΟΣ.ΚΑΙ ΑΛΛΙΜΟΝΟ ΕΑΝ ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗ ΤΗΣ ΗΔΗ ΠΑΝΑΚΡΙΒΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ ΣΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΜΕ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ "ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΑ ΤΙΜΩΡΗΤΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ" ΧΡΗΜΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΜΟΙΡΟΥ ΠΟΛΙΤΗ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΦΥΓΕΙ ΣΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ(ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΚΟΠΙΣΤΟΣ Η ΣΤΡΕΨΟΔΙΚΟΣ).
ΔΕΝ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΟΤΙ Η ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΕΠΙΦΕΡΕΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΕΣΟΔΟ "ΜΟΝΟ 3 ΕΥΡΩ ΜΕΓΑΡΟΣΗΜΟ" (ΟΠΕΡ ΚΑΙ ΑΝΑΚΡΙΒΕΣ ΟΥΤΩΣ Η ΑΛΛΩΣ).ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 20 ΠΑΡ.1 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ?ΟΡΙΖΕΤΑΙ ΚΑΠΟΥ ΟΤΙ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ Η ΠΑΡΟΧΗ ΑΥΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΙΣΠΡΑΚΤΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΠΡΟΣΒΑΣΙΜΟ ΑΓΑΘΟ?
ΜΗΠΩΣ ΞΕΧΝΑΜΕ ΟΤΙ Ο ΠΟΛΙΤΗΣ ΠΛΗΡΩΝΕΙ :
1.ΑΥΞΗΜΕΝΑ ΚΑΤΑ 600% ΜΕΓΑΡΟΣΗΜΑ ΕΔΩ ΚΑΙ 2 ΧΡΟΝΙΑ?ΠΟΙΟΝ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΝΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΑΥΞΗΣΕΙΣ?
2.ΑΥΞΗΜΕΝΟ ΚΑΤΑ 3 τοις χιλιοις δικαστικό ένσημο;
3.Πρόσθετα παράβολα ενδίκων μέσων, διόλου ευκαταφρόνητα.
4.Αυξημένα παράβολα σε όλες τις ποινικές διαδικασίες.
κλπ κλπ
όλα αυτά δεν αποτελούν έσοδα του κράτους από την λειτουργία της δικαιοσύνης;
Πως λοιπόν μπορεί κάποιος - ων μάχιμος δικηγόρος και γνωρίζων τι πραγματικά συμβαίνει στην ασθμαίνουσα δικαιοσύνη - να συνδέει την άσκηση αγωγής με περαιτέρω χρηματικές επιβαρύνσεις του κατά κανόνα εξαθλιωμένου και καλόπιστου (και όχι κακόπιστου) πολίτη;
Κατ`εμέ , απόψεις περί συνεχών αυξήσεων και συνεχών χρηματικών επιβαρύνσεων απαξιώνουν τον ίδιο τον θεσμό της δικαιοσύνης και τους δικηγόρους, ανοίγοντας δρόμο σε αντιλήψεις "μνημονιακές".
Τα πράγματα είναι απλούστερα κατ`εμέ, αλλά δυστυχώς οι κρατούντες αποφεύγουν να το θίγουν.
Η πολύπαθη πολιτική δικονομία μας , πολλάκις τροποποιθείσα, άλλοτε επιτυχώς και άλλοτε όχι, έχει κατά βάση σήμερα ορθή κατεύθυνση και η σημερινή βραδύτητα απονομής δικαιοσύνης δεν εξαρτάται από την εκ νέου τροποποίηση της δικονομίας, αλλά από τους εξής δύο παράγοντες :
α.)ΠΛΗΡΩΣΗ ΟΡΓΑΝΙΚΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΚΑΙ ΑΥΞΗΣΗ ΑΥΤΩΝ , ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΣΤΩΝ.
β.)ΑΥΞΗΣΗ ΚΤΙΡΙΑΚΩΝ ΥΠΟΔΟΜΩΝ ΚΑΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΑΙΘΟΥΣΩΝ.
Απλή η λύση αλλά μη επιθυμητή δυστυχώς.
Οπότε μην κατηγορούμε τον πολίτη (ως δήθεν κακόπιστο ενάγοντα) και την πολιτική δικονομία, ούτε να πλειοδοτούμε σε απόψεις, που κατατείνουν (μέσω συνεχών χρηματικών επιβαρύνσεων) σε κατάργηση και όχι επιτάχυνση της δικαιοσύνης.Και αν είχα να επιλέξω αποκελσιτικώς και μόνο μεταξύ καταργήσεως και βραδύτητας , ναι σίγουρα θα προτιμούσα την βραδύτητα συνάδελφοι.
Κατά τα άλλα με βρίσκει σύμφωνο κατ`αρχήν η θέσπιση υποχρεώσεως συγκοινοποίησης με την αγωγή αποδεικτικών εγγράφων, με την προυπόθεση όμως ότι :
α.)Αυτά αναφέρονται στην αγωγή και στο ιστορικό αυτής (όπως η ορισμένη επίκληση με τις προτάσεις)
β.)Θα οριστεί ποινή απαραδέκτου μελλοντικής επικλήσεως για τον ενάγοντα, εκτός αν συντρέχουν και αποδεικνύονται οι προϋποθέσεις οψιγένειας κτλ κατ`.αρθρο 269 κ.πολ.δικ.
Αυτό θα βοηθήσει σίγουρα στην στάθμιση της βασιμότητος από τον εναγόμενο και στην τυχόν συμβιβαστική επίλυση.Χρειάζεται όμως ιδιαίτερη προσοχή, διότι μία τέτοια ρύθμιση συνεπιφέρει πλείστες όσες συνρυθμιστέες δικονομικές συνέπειες.Όπως π.χ. το δικαίωμα αμφισβητήσεως της γνησιότητος (πλαστότητα) των συγκοινοποιούμένων εγγράφων από τον προς ον η επίδοση διάδικο.Πως θα ασκείται αυτό και σε ποιό στάδιο; Ίσως θα πρέπει να επανέλθουμε ενδελεχέστερα απ`αυτού.
Μήπως η πρότασή σας έχει
Μήπως η πρότασή σας έχει άρωμα της Πολιτικής Δικονομίας που εφαρμόζεται στην Γηραιά Αλβιώνα;
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΑΥΤΗΣ
Πριν υπεισέλθω στην κατ`άρθρο ενδελεχέστερη ανάλυση ή σχολιασμό ή πρόταση επί των Κωδίκων, θα ήθελα να υποβάλλω μία - θεωρώ - επίκαιρη παρατήρηση προληπτικώς επί του ζητήματος του θεσμού της Διαμεσολαβήσεως , για την οποία ήδη έχει δρομολογηθεί και η σχετική διαδικασία εκαπειδεύσεως και πιστοποιήσεως και στην οποία συμμετέχω και ο ίδιος με σκοπό την πιστοποίησή μου.
Επειδή έχει ακουστεί κατά καιρούς ότι πιθανολογείται ή αιωρείται "η υποχρεωτικότητα της διαμεσολαβήσεως" ενώ και ο σχετικός νόμος "Αφήνει παραθυράκι" για την υποχρεωτικότητα (θεωρώ εκ του πονηρού) προ της προσφυγής στον φυσικό δικαστή, τονίζω ότι :
1.Συμφωνώ με τον θεσμό ως δυνητική επιλογή και εναλλακτικό τρόπο επιλύσεως διαφορών με βάσ την αυτονομία βουλήσεως των μερών.
2,Ελπίζω όμως να μην διανοθεί κάποιος εκ των συμμετεχόντων στην νομοπαρασκευαστική διαδικασία να προτείνειτην "υποχρεωτικότητα" διαμεσολαβήσεως υπ΄΄ο την μορφή υποχρεωτικής προδικασίας, διότι τότε μόνο πονηρά θα μπορεί να σκεφτεί κάποιος για τα κίνητρα και κάτι τέτοιο θα αποτελεί "ταφόπλακα" της δικηγορίας και του φυσικού δικαστή σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις.
Και πέραν τούτου θα αποτελεί αντισυνταγματική πρόδηλα επιλογή υπό την έννοια ότι αφενός θα καταργεί την αυτονομία βουλήσεως του πολίτου ως προς τον χειρισμό των προσωπικών του ιδιωτικών διαφορών (με απλά λόγια ισχύει το " αν θέλω συμβιβάζομαι" , "αν θέλω πάω στα δικαστήρια") και την δυνατότητα ελεύθερς προσφυγής στην δικαστική προστασία και αφετέρου θα πλήττει τον πυρήνα της ίδιας της οικονομικής ελευθερίας και ανθρωπίνου αξιοπρέπειας υπό την έννοια ότι δεν νοείται κανείς να εξαναγκάζει κανέναν σε...υποχρεωτική διαμεσολάβηση και συμβιβασμό.Η τυχόν υποχρεωτικότητα της διαμεσολαβήσεως θα αποτελεί ανεπίτρεπτη έμμεση παρέμβαση του νομοθέτου στην δικαστική εξουσία και σε οικονομικό επίπεδο θα συνιστά "την πίσω πόρτα" ώστε να καταργηθεί η "μέση δικηγορία" και να αποψιλωθεί με αντισυνταγματικό τρόπο άπαξ δια παντός η δικηγορική ύλη με ταυτόχρονο εξαναγκασμό του πολίτη σε διαδικασίες, οι οποίες αυτονόητα είναι "εκούσιες" (όπως ο συμβιβασμός).
Αυτά τα αναφέρω υπενθυμίζοντας ότι είμαι κοινωνός της όλης διαδικασίας και ήδη σε διαδικασία πιστοποιήσεως, όμως είμαι και νομικός και οι καιροί είναι επικίνδυνοι, ιδίως για την παραχάραξη του Συντάγματος από νομοθετικές πρωτοβουλίες οικονομικών συμφερόντων.
Ναι στην διαμεσολάβηση ως προαιρετική μορφή εναλλακτικής επιλύσεως ιδιωτικών διαφορών με βάση την αυτονομία βουλήσεως, όχι φυσικά στην δ΄θεν "υποχρεωτικότητα" αυτής, όπερ πραγματικά αδιανόητο ακόμα και για πρωτοετή φοιτητή Συνταγματικού Δικαίου.
Μετά τιμής
Γεώργιος Ι. Παναγιωτακόπουλος
Δικηγόρος
Διαμεσολάβηση ή Διαιτησία;
Συμφωνώ με το συνάδελφο Γεώργιο Παναγιωτακόπουλο στις παρατηρήσεις του σχετικά με τη διαμεσολάβηση και το ρόλο της. Δεν έχω αντιληφθεί, όμως, γιατί πρέπει να έχουμε δύο θεσμούς αυτόν της διαμεσολάβησης και αυτόν της διαιτησίας. Η διαμεσολάβηση είναι βεβαίως απλούστερη διαδικασία, αλλά κινδυνεύει να γίνει κάτι σαν την προσφυγή στην Επιθεώρηση Εργασίας μετά από καταγγελία εργαζομένου. Μία ακόμη καθυστέρηση πριν την προσφυγή στα δικαστήρια.